iii.i. Óvættin sem leitar á þig
heggur þÃna innstu taug
Forynjan sem kallar nafn þitt
ii. Rödd hennar
heit og dauð
heit og dauð
iii. Launungarmál
hnÃfsskarpt hvÃskur
ormatal à huga mér
iv. Seiður forn
magnaður
bölrúnir skal rÃsta
v. Aska gýs úr vitum mÃnum
drepsótt à bláum beinum
vi. Návindur ber þung orð á lofti
Hrafnaþing kveður upp dóma
vii. Tungl vex og blóðgast
þögn rÃkir á himni
prÃsundin riðar til falls
viii. Heyr!
ix. Látið óma
enn á ný
þá trylltu frygðarsöngva
x. Hinn nafnlausi lýkur upp
áttunda innsiglinu
xi. Blóð hans brennur à iðrum mÃnum
raust hans skekur heiminn:
xii. „Þú þekkir mig
náttvættur
sem gvuðar á glugga
sálu þinnar
xiii. Nafn mitt strikað
úr helgra bókum
En ritað Ã
ösku jarðar“
-
xiv. Ljós
hinsta
hilling manna
xv. Svartasta
gjá
leiðir okkur handan
xvi. Þurr
mold
þungar rætur rotna
xvii. Eyðilögð
auð
liggur à draumlausu dái
-
xviii. Ei trúa
ei vona
feigð kallar
eirð neitar
xix. Neitar
teikn flöktar
tóm